نحوه ترک اعتیاد تریاک
با مصرف تریاک، ماده مرفین وارد بدن شده و گیرنده‌های عصبی مغز (برای اندروفین‌ها) و سلول‌های عصبی را متاثر کرده و مانع از انتقال احساسات و درد می‌شوند که این حالت، باعث ایجاد حالت سرخوشی و شادی در مصرف کننده‌ی تریاک میشود. با مصرف مکرر این ماده، مغز به حضور مرفین در بین سلول‌های عصبی عادت کرده و با کم کردن یا حذف مصرف، علائم درد و بی‌حالی در فرد ظاهر میشود.
مشکل اصلی مصرف افیون‌ها، ایجاد حالتی به نام “تحمل” است. با گذر زمان، بدن به حضور مقدار مشخصی مورفین در بدن عادت کرده و مصرف مجدد، باعث ایجاد حال خوب در فرد نخواهد شد. به همین دلیل نیز عموما مصرف تریاک در گذر زمان همواره افزایش یافته و حتی ممکن است فرد به موادی که حاوی مورفین بیشتر (مثلا سوخته، شیره یا هروئین) روی بیاورند.
تریاک چگونه مصرف میشود؟
سه روش کلی برای مصرف تریاک وجود داشته که شامل دود کردن، خوردن و تزریق است. در روش دود کردن، تریاک با استفاده از وافور، سیخ و سنجاق، قل قلی و … بخار شده و دود آن با استفاده از لول به داخل ریه منتقل میشود. بعضی از معتادان، تریاک را در آب یا چای حل کرده و سپس آن را می‌خورند، در بعضی موارد نیز تریاک به صورت قرص‌های کوچک درآورده شده و بلعیده میشود که به آن، روش بمبی گفته میشود. آخرین روش مصرف تریاک نیز تزریق آن است.
علائم مصرف تریاک
در بعضی موارد، اطرافیان فرد به مصرف تریاک مشکوک شده و سوالی که برای آن‌ها ایجاد میشود، این است که از کجا بفهمیم کسی به تریاک معتاد است؟ علائم اعتیاد این مخدر به دو بخش ذهنی و جسمی تقسیم‌بندی شده که در صورت مصرف نکردن تریاک مشخص شده و شامل موارد زیر است:
- عدم ثبات درجه حرارت بدن
- گرفتگی عضلانی و درد استخوانی
- بی‌قراری، تحریک پذیری و افسردگی
- آب ریزش بینی، عرق کردن و خمیازه کشیدن
- تمایل شدید به مصرف مجدد
- سیخ شدن موهای بدن
- بازشدن مردمک‌های چشم
- اسهال و بیرون روی
سوال دیگری که در ذهن اطرافیان شکل می‌گیرد، این است که علائم مصرف تریاک چیست؟ این علائم زمانی رخ می‌دهد که فرد تریاک کشیده باشد:
- عرق کردن
- تکرار ادرار
- کاهش میل و اشتها
- حالت تهوع و استفراغ
- ضعف در تمرکز
- اختلال بینایی
- خواب آلودگی
- ناهماهنگی حرکتی
- سرخوشی و سرحالی
- فقدان درد یا استرس
- کاهش تحرکات جنسی
- خارش نقاط مختلف بدن
چه موادی از تریاک تولید میشود؟
از تریاک، بیست و پنج ماده‌ی آلکالوئید دیگر تولید شده که شامل مرفین، کدئین، متادون، نارکوتین، پاپاورین، تبائین و نارسئین است. اکثر این مواد در علم پزشکی نیز کاربرد داشته و از آن‌ها به عنوان ضددرد یا همان مسکن استفاده میشود. تمامی این مواد با شدت و ضعف متفاوت، باعث کاهش درد و افزایش سرخوشی می‌شوند. همانطور که احتمالا می‌دانید، حتی قرص مسکن کدئین ساده نیز می‌تواند تا حد بسیار کم، باعث ایجاد حالت سرخوشی در افراد شود.
سایر روش های مصرف تریاک
سوخته و شیره‌ی تریاک نیز از خانواده‌ی افیونی هستند که هر دو، پس از مصرف تریاک بدست می‌آیند. شیره بسیار قوی‌تر از تریاک بوده و رنگ آن، قهوه‌ای روشن است. سوخته نیز به رنگ قهوه‌ای بوده که عموما پس از حل کردن در آب، به رنگ بنفش در می‌آید. افرادی که سطح تحمل آن‌ها بالا رفته است، عموما برای تجربه کردن مجدد حالت سرخوشی یا همان نئشگی، به مصرف این مواد روی آورده و کار ترک اعتیاد تریاک را سخت‌تر می‌کنند.
منبع: ترک اعتیاد
